Advent: Hoopvolle stappen zetten…

Advent is méér dan een tijd van 'wachten op iemand'.
Advent is een tijd van 'iemand ver-wachten'.
Wanneer je iemand ver-wacht, dan doe je ook iets.
De Advent nodigt ons uit om te geloven,
middenin de onzekerheden van het leven.

De Bijbelverhalen helpen ons daarbij.
Ze zijn geschreven middenin onzekere tijden.
En ze dragen een belofte in zich.
Die belofte reikt verder dan het hier en nu.
Ze is meer dan een antwoord op de vragen die ik nu heb.
Ze reikt verder dan de onmiddellijke context
waarin de verhalen geschreven werden.
Ze nodigen uit om te vertrouwen op een schijnbaar afwezige God.
Deze uitnodiging om te vertrouwen mag ook vandaag klinken:
hoe leef je als mens hoopvol wanneer de vervulling van goddelijke beloften
op zich laat wachten en onzeker lijkt?

God is trouw en blijft trouw. Zo klinkt het Bijbels antwoord.
God vraagt van zijn mensen steeds weer vertrouwen,
zelfs wanneer de omstandigheden somber lijken.
Iets of iemand verwachten is dan niet iets passief.
Hopen op wordt een heel bewuste keuze;
de keuze om te geloven in Gods beloften,
zelfs wanneer ze veraf of onduidelijk lijken.

Advent wordt ze een heel actieve tijd van bewust stappen zetten.
Een tijd die ons verandert, omvormt.
Een tijd waarin we deelnemen aan Gods werk:
leven vanuit ons geloof.
Het vraagt om verdieping én inzet voor de wereld om ons heen.
We mogen groeien in de hoop.
We mogen vertrouwen op de hoop.
We mogen gevormd worden door de hoop.
Zo spelen we in op Gods toekomst.

Tijdens deze Advent mogen we het leven omarmen.
Niet als een direct antwoord op onze vragen.
Maar als een vast vertrouwen op Gods belofte van leven,
zelfs als ze zich ontvouwt buiten ons begrip ervan.